همه شعر ها

روزی که دانستم که من شمعم ميان انجمن

جانا تو روزگارت با ما بسر نبردی هرگز غم عزيزان اندر بَدا نخوردی

ياد ايامی که ما خوش شاعرانی داشتيم در ميان انجمن­ها ساحرانی داشتيم

کهنسالی چنان پيچيده تخمم         که گوئی گاو نر در زير شخمم

چند و چند با تو بگويم که ز دنيا خبرم نيست غنچه­ ای در ره بادم که اميد ثمرم نيست

گورخوابم

پای تو گرچه هست بر لب گور در سرت هست گردباد، باد غرور

آخوند، چه داده ای تو به خرهای منبرت کين گونه با نوای تو عرعر همی­ کنند

بر فراز صخره­ ای سخت و بلند ايستاده مرد درويشی نژند

بپرسيدم ز ويروس ووهانی تو ای آشفته گردانده جهانی

دين اگر بيرون توانستی کشيد مردم بيچاره زين جهل شديد

اين حاکمان کلاش، در اوج بی­ کمالی دم مي­زنند يکسر از همت و تعالی

شاهانه زيستندی شاهان، بسی به ايران مردم به اندکی نان، راضی بدند و شادان

گوسپندان پروريدن در کنام گرگها ديوانگيست در ميان کوسه ها ماهی گرفتن هم نشان عقل نيست

گفتا که دلم يکدله با فتنه گرانست گفتم که نگو، فتنه گران نيز دکانست

زمانی بيشتر کالاهای بازار تقلبی بود و مردم ازين بابت ناراضی!