ای شيخ که در باور تو غير خودت نيست/ در جرگۀ ياران تو کس غير خودت نيست/ چون آتش دوزخ بکشد شعلۀ جانسوز/ بينی که درآن آتش غم غير خودت نيست

دی شيخ مرا خواند به مسجد که فلانی/ هيهات که اسرار جهان را تو ندانی/ بگذار تو ميخانه و می آی به مسجد / تا بر شمرم بر تو بس اسرار نهانی

يکی آخوند لات بی حيائی / ز فرط عرعر خود شد هوائی / سخن میگفت از بالا به پائين / ز حکم بندگان در راه آئين ...

در ايامی که گشتی گوشت ناياب / خلايق را نمودی ضعف بی تاب/ بر آن گشتند تا راهی بجويند/ به شيخ شهر اين غمنامه گويند...

وآنگه که خلق به اندک نوا رسيد/ شيخشان کشيد به تمهيد در حوال / زآن پس دمی نديد وطن روی خرمی / آن شد هرآن که شيخ همی خواست با مقال

خُمخانه نيست دگر در ديار جم/ آن جام جم کجاست که ما را نمود مست؟/ از جور شيخ ريا کار بد سگال/ خُم خاک گشت و افسر پيمانه ها شکست...

ما بشوريديم در پنجاه و هفت/ تا بگيريم از شهان هم تاج و نفت/ نفت حاصل شد ولی ملا بخورد/ فر شاهی هم زما رنجيد و رفت

از آن زمان که شدم بنده قشر خاکستر/ چه گويمت که چه شد خاک عالمم بر سر/ گهی سياه شدم در ميانه، گاه سفيد/ دودوزه باز تر از من جهان به خويش ندید

مفتيا بنده که از دين شما بگذشتم/ هم ازين دين و هم آئين شما بگذشتم...

جمعی بازرگان با امتعه فراوان براه بود که راهزنان راه بر آنان بربستند و نه تنها مال ايشان بزور گرفتند، يکايک بازرگانان را نيز مورد تجاوز...

آورده اند که شيخی را مريدی بس تنومند و فربه ملازم رکاب بودی و با هم شهر به شهر همی گرديدی و مردمان را به موعظت عارفانه ارشاد می نمودی.

آمدند شيخان و اينجا زيستند/ مردمان در بهت که اينان ...کيستند

با درودی به همه آدمها / آنکه آدم باشد / نام من پيروز است / زادۀ صحرايم

گرامی دخترم ای جان جانان/ که در رزمی تو با خيل پليدان/ ... بدان ملا خدای مکر و حيلست/ که شرش بس طويلست، بس طويلست

از جبل عامل به ايران آمدی، کارت چه بود؟ چارصد سال هم که ماندی، لاجرم کارت چه بود؟