از قرائنی که از اين و آن و جسته گريخته دريافته ام، پدران سعيد در اواخر صفويه از گرجستان به ايران، اصفهان و اطراف فريدون شهر کوچ کرده بودند.

روزی با يکی از همشاگردی های زمان گلبهار که در هنرستان هنرجوی درودگری بود، در محوطه برخورد کردم و گفت

طبق معمول يکی دو هفته را به گشت و گذار می گذراندم و سپس کاری مناسب رشته ام انتخاب ميکردم و مشغول ميشدم.

آقای ناظم بر اين باور بود که هر اتفاق شورشی در هنرستان بيافتد، زير سر ما دونفر است.

در اولين جلسۀ ادبيات، دبير شروع به سخنرانی و تعريف از ادبيات غنی ايران کرد و ارادت خود به سعدی را نيز آشکار نمود.

برای ورود به هنرستان صنعتی می بايست در آزمون ورودی پذيرفته می شدم، بنابراين برای کنکور ورودی نام نويسی کردم

من هيچگاه تقلب نمی کردم اما شعارهای اين آقا مرا بر آن داشت که اين کار را بکنم!

جانا تو روزگارت با ما بسر نبردی/ هرگز غم عزيزان اندر بَدا نخوردی

ياد ايامی که ما خوش شاعرانی داشتيم/ در ميان انجمن­ها ساحرانی داشتيم

کهنسالی چنان پيچيده تخمم/ که گوئی گاو نر در زير شخمم

سوای شيطنت های سنگين، شيطنت های کوچکی هم داشتم که از بابت آنها روزانه چندين سيلی از آقای ناظم دريافت می کردم.

دبير فيزيکمان بر آن بود تا يک آزمايشگاه فيزيک برای آزمايش تجزيه آب برق متناوب و برق مستقيم برای کلاس تدارک کند اما بودجه نداشت.

يکی از اين آداب روزانه برگزاری نماز در مسجد دبيرستان بود که راستش بيشتر بچه ها از روی اجبار درآن شرکت می جستند بويژه که اين را کاری بی فايده

يک روز جمعه چون به سرلت رسيديم شاهد زد و خورد يک پسر بچۀ سری فروش با برادر يکی از لاتهای آن محله شديم که به شرارت شهره بود.

روزی به من و يکی ديگر از همکلاسی هايم گفتند که ادارۀ فرهنگ نطنز بدليل کمبود سن با مشارکت ما در آزمون نهائی مخالفت کرده