گفتا که دلم يکدله با فتنه گرانست گفتم که نگو، فتنه گران نيز دکانست

زمانی بيشتر کالاهای بازار تقلبی بود و مردم ازين بابت ناراضی!

اين غربت زدگان، مسخ شدگانی می شوند که ظاهری از بودن دارند اما ديگر نيستند، همانند سنگواره، و بدينسان اينان را فسيل ناميده ام!

شوربختانه ايرانيان به محض ورود به کشور ميزبان، چنان از اصل خويش جدا ميشوند که جز پوسته ای از ايرانی بودن، چيزی در آنها باقی نمی ماند

کلاس ششم ابتدائی در طرق چند بيتی که سروده بودم را برای دوستم خواندم و با او بر سر اينکه می گفت مال خودت نيست دعوايم شد

حاج ویروس انسان نمائی تنبل، مفت­خوار، نامردمی و نامرئی بود که انگل گونه در پوششی بنام دین، دینی که خود ساخته بود، بین مردم زندگی می­کرد

نزديکتر شدم تا بيشتر از اين منظره بهره مند شوم که ناگهان چشمم به روباهی افتاد که در کمين مرغان بود

يک روز که از دبستان به خانه ميرفتم، دو پسر بچه همسال خودم را ديدم که يک توله سگ را ريسمانی به گرده انداخته و با خود می کشند

دبستان نطنز که تعطيل می شد، حکم اين بود که کودکان حق ندارند در کوچه و خيابان و ميدان بازی کنند

بيشتر شبها من برای خريدن نان به نانوائی می رفتم! در زمستان به محض رسيدن به نانوائی بلند ندا بر می آوردم که شاطر نوبت ماست

در اولين فرصت خود را به قبرستان قديمی کاشان می رساندم و سوراخهای عقرب که خوب ميشناختم را پيدا می کردم

آهنگر برای اين که نعل را سوراخ کند، نعل تفديده را بر روی سندان ميگذاشت و با سنبه و چکش آن را سوراخ ميکرد

آنقدر به او علاقمند بودم که جوئی که برای آماده کردن خوراکش بود را خودم پاک می کردم که عاری از شن و سنگ ريزه باشد و خودم هم به آسياب می بردم

قبل از رسيدن، يکی از کارگران از من پرسيد: تو مطمئنی که از مرده شويخانه نمی ترسی؟

مدتی با فرمان اتوموبيل بازی کردم، چراغهايش را روشن و خاموش کردم، بوق زدم و از خود صدای اتوموبيل درآوردم